روش‌های افزایش سرمایه حسابداری

روش‌های افزایش سرمایه حسابداری : در مقاله پیشین گفته شد که چنانچه همه دارایی های یک فرد یا مجموعه را در نظر گرفته و یک جا جمع کنیم ، سپس بدهی ها – چیزی که حق مردم بوده – و عملاً متحق به ما نیست را به آن ها بازگردانیم ، باقی مانده اموال  و وجوه مادی سرمایه خوانده می شود . به عنوان مثال چنانچه همه دارایی های ما که می تواند در قالب پدیده ای ارزشمند و قابل انتقال به غیر خودنمایی کند ۱۰۰ میلیون تومان قیمت داشته باشد و از این مبلغ ۸۰ میلیون تومان آن را به دیگران بدهکار باشیم ،  در حقیقت ۲۰ میلیون تومان سرمایه که از تفاضل آن ها به دست می آید داریم . حال سوالی که پیش می آید این است که هر مبلغی که به این ۲۰ میلیون تومان اضافه شود آیا اضافه سرمایه محسوب شده ؟ و اگر چنین نیست روش‌های افزایش سرمایه حسابداری کدامند ؟

انواع روش‌های افزایش سرمایه حسابداری

در پاسخ به سوال اول باید گفت که جواب منفیست ، هر مال و وجهی نمی تواند با آمدن در حساب ، صندوق یا انبار ما به عنوان سرمایه تعریف شود ، چرا که به عنوان مثال اگر وامی را از بانک گرفته یا پولی را از فردی قرض بگیریم ، اگرچه در ظاهر دارایی هایمان افزایش یافته است ، اما دقیقاً به همان میزان نیز بدهی هایمان افرایش یافته و این دو در محاسبه سرمایه ، دیگری را خنثی می کنند ؛ پس افزوده ای که به نحوی ما را بدهکار کند نمی تواند به عنوان افزایش سرمایه محاسبه شود و برای این کار ملزم به تکیه بر اموالی هستیم که رسماً متعلق به خود ما یا مجموعه شرکاء و سهامداران شرکتمان بوده و بی آنکه مجبور به پاسخگویی در ازای آن به فردی باشیم و همچنین لزومی به بازگرداندن آن باشد ، بتوانیم آزادانه از این سرمایه استفاده کنیم .

حال پیش از رسیدگی به روش‌های افزایش سرمایه حسابداری ، بیایید به این سوال پاسخ دهیم که اصلاً سرمایه چیست ؟

در تعاریف تخصصی اقتصاد به حق یا علاقه صاحب امتیازان یک مجموعه نسبت به دارایی هایشان سرمایه گفته می شود ! حال این به چه معناست ؟ با در نظر گرفتن دارایی های فوق الذکر ، تنها مصرف بخشی از آن برای صاحبان یک موسسه یا شرکت بار تعهدی نخواهد داشت ، بدین معنا که متعلق به خودشان بوده و در ازای مصرف آن پاسخگوی فردی خارج از سازمان خود نخواهند بود ، در نتیجه می توان گفت که دارایی هایی که وجود آن ها به بستانکاری وابسته نیست سرمایه نام دارد .

با فهمیدن مفهوم کلی سرمایه ، این سوال پیش می آید که اصلاً چرا باید سرمایه افزایش یابد ؟ در تعریفی ساده باید گفت که سرمایه قدرت شما را در هیاهوی بازار و رقابت های مالی نشان می دهد ، پس هرچه سرمایه شما بیشتر باشد در مسابقه با حریفان خود شرایط بهتری دارید . فرض کنید قصد شرکت کردن در یک مزایده یا مناقصه را دارید ، در این شرایط سرمایه بیشتر شما به این معناست که پول ، نیروی انسانی ، ماشین آلات و تسلط بیشتری بر روی کار داشته و می توانید آن را بهتر از سایر شرکت کنندگان در این کارزار انجام دهید ، این در شرایطیست که در صورت عدم حصول اهداف تعیین شده یا ضرر دهی ، قدرت تاوان پس دادن یا ضرر و زیان را دارید ، پس در مقایسه با رقبای مذبور در اولویت انتخاب کارفرما قرار می گیرید .

حال که از اهمیت این پدیده و علت افزایش آن آگاه شدیم ، چگونه می توانیم قدرت خود را با روش‌های افزایش سرمایه حسابداری بیشتر کرده و زمینه پیشرفت بیشتر در کارها را فراهم سازیم ؟

برای رسیدن به این هدف چهار مسیر اصلی وجود دارد :

1. با استفاده از سود ذخیره شرکت یا اندوخته انباشته
2. ورود سرمایه مستقیم از جیب سرمایه داران یا همان آورده های نقدی
3. بازبینی مجدد مجموعه و ارزیابی آن ها که طی سالیان ارزشمند شده اند و
4. فروش یا صرف سهام

در راه حل اول ، با توجه به اینکه شرکت ها همواره در حساب “سود انباشته” خود مبلغی را دارند – که هرچه شرکتی پیشرفت بهتری داشته باشد ، این عدد نیز بالاتر می رود – چنانچه پس از مدتی به فکر افزایش سرمایه بیافتند ، بدون اینکه از شرکاء یا سهامداران پولی را طلب کنند ، همین مازاد نقدی را به سرمایه شرکت تبدیل کرده و تحت سهامی اضافه بر سازمان که بواسطه عدم خروج پولی از جیب افراد مذکور به «سهام جایزه» هم معروف است ، قدرت خویش را افزایش می دهند . نا گفته نماند که با افزایش تعداد سهم ها ، ارزش تکی هرکدام از آن ها کم می شود اما با توجه به اینکه اعتبار نوظهور به نسبت تعداد سهام میان افراد مدعی تقسیم می شود ، هیچکسی از این اتفاق ناراضی نبوده و با افزایش دارایی هایشان که ممکن است در اثر پیشرفت ناگهانی شرکت یا نام تجاری میلیون ها دلار نیز شود – مانند اتفاقی که برای فیسبوک ، اپل یا دیگر کمپانی های سرشناس افتاده و سهام های بی ارزش آن ها به ناگاه و طی چند سال سر به آسمان ساییده اند – خودنمایی نماید .

در حالت دوم شرکتی که نیازمند افزایش سرمایه بوده اما حساب سودش موجودی کافی ندارد و یا نمی خواهند از همه آن استفاده کنند – مثلاً برای ورود به یک مناقصه باید n تومان سرمایه داشته باشند که در حال حاضر سرمایه آنان کمتر از این مقدار است – مجبور به اتکا به قدرت مالی سرمایه داران و ورود مبالغی از حساب های شخصیشان می باشند . در این حالت هم که افزایش سرمایه یا به صورت پرداخت مبلغ اسمی سهام و یا فروش حق تقدم میسر می شود ، چنانچه فردی تمایل یا توانایی بر عهده گرفتن این مبلغ را نداشته باشد ، برگه تقدم سهام خود (گواهینامه ای که فرد را در صدر افراد واجد الشرایط انتفاع از سهام و خرید آن قرار می دهد) را به دیگری واگذار می کند .

در روش بازبینی مجدد ، افزایش ارزش برخی از دارایی های شرکت سبب می شود تا شرکت حسابداری با استناد به برخی از خدمات حسابداری خود این تغییرات را مجدداً محاسبه کرده و با اینکه عملاً مبلغی جابجا نمی شود ، اما آثار آن در حساب و کتاب های کلی دخالت داده می شوند .

در آخرین روش که شاید بهترین آن ها نیز باشد ، مجموعه مذکور با کمک پذیره نویسی اقدام به فروش سهام خود میان متقاضیان کرده و با کمک گرفتن از داوطلبینی که بیرون از شرکت بوده و به سرمایه گذاری در آن علاقه مندند ، روش‌های افزایش سرمایه حسابداری را محقق می سازند .